Antigone is een spannend verhaal over een jonge vrouw uit een verdoemd geslacht. Haar vader Oidipous trouwde met zijn eigen moeder; zij kregen vier kinderen waarvan Antigone er een is. Het draait allemaal om het feit dat Antigone haar broer wil begraven tegen de wil van de nieuwe man op de troon, Kreon - omdat die broer ‘fout’ was in de oorlog. Kreon dreigt Antigone zelfs met de hongerdood als hij zijn zin niet krijgt. En zit ie in het nauw dan spreekt hij graag met spot en minachting over de vrouw tegenover hem.

De voorstelling legt een wereld bloot van lang geleden (5e eeuw v.Chr.), maar een wereld die verrassend veel op de onze lijkt. Zeker nu we dagelijks het drama meemaken van een dictator aan onze grenzen die net zolang blijft moorden tot hij krijgt wat hij hebben wil. Ja, en ook die minachting van de vrouw is nog steeds ‘bloeiende’. Het is bijna niet te geloven: inmiddels zijn er 2500 jaren verstreken.                                                                                                       

Maar er is meer opvallends. Uit het verbod om te begraven vloeien actuele thema’s voort: de eenling tegenover de overheid, familiewaarden tegenover het staatsbelang, democratie tegenover tirannie. Maar ook prangende vragen: wat doe je om je macht te behouden? Je tegenstander doden, zelfs als zij familie van je is? Hoever ga jij als burger om je ideaal te verwezenlijken? Desnoods sterven voor je ideaal? Durf jij Greta Thunberg te zijn?

Zoveel mogelijk willen we de oorspronkelijke tekst en de structuur met koorzangen in stand houden.

Tegenwoordig is het gebruikelijk dat alleen het verhaaltje van de Griekse tragedie wordt verteld. Dat vinden we nou echt jammer. Juist het bekritiseren en becommentariëren van de handeling, zoals het koor doet, zet het publiek tot  meedenken aan. Zo wordt elke toeschouwer zelf een deel van het Koor. Dat is toch mooi, wanneer publiek en spelers samen het verhaal vertellen? En samen zingen en dansen, waarom niet? We willen zelfs zover gaan dat we delen van de koorzangen zingen op gereconstrueerde oud-Griekse muziek - zoals die waarschijnlijk geklonken heeft in de 5e eeuw voor Christus - afgewisseld met songs uit onze eigen tijd.                                          

Antigone lijkt zo een eigentijdse, muzikale voorstelling te worden? Dat kan toch niet?

Natuurlijk wel! Het is echt onzin om te zeggen dat een Griekse tragedie oud en stoffig is. Voor ons publiek, jong tot en met oud en zo divers als maar kan, maken we er een levendige, soms zelfs komische en opwindende, maar altijd waarachtige voorstelling van.

Antigone zou vandaag geschreven kunnen zijn.

Credits STUDIO ANTIGONE speelt: Antigone van Sofokles Spel Marguerite de Brauw, FelixBurleson, Julien Croiset, Tim van den Heuvel, Nikki Manuputty Decor/Kostuums Herbert Janse/Dorien de Jonge Techniek Luka Halbe/Armand Wouters Communicatie& PR Dieke van der Spek Fotografie Marieke Timp Koorrepetitor Henri Overduin Regie Agaath Witteman